W ramach eliminacji do Mistrzostw Europy w futsalu Węgry podejmowały w Miszkolcu Polskę. Nasi przyjaciele mobilizowali się na ten mecz, w związku z czym i my na szybko postanowiliśmy pojawić się jedną furą w 5 osób, choć był to dla nas pierwszy kontakt z tą dyscypliną sportu. W Miszkolcu jesteśmy na 2 godziny przed meczem, gdzie przejmują nas ziomale i prowadzą na swoją zbiórkę do centrum, na główny deptak miasta. Tam stoi już spora grupa, pijemy razem browarki i przekąszamy co nieco. W międzyczasie przewija się 9 kibiców futsalowego klubu Heiro Rzeszów (piknikowe towarzystwo). Jak się okazuje, byli to jedyni oprócz nas Polacy tego dnia. Na 40 minut przed meczem ruszamy pieszo na halę razem z kibicami Diosgyoru, w około 50 osób, śpiewając polsko-węgierskie piosenki przyjaźni. Na meczu DVTK utworzył około 200-osobowy młyn z kilkoma flagami, my zasiadamy z naszą flagą razem z nimi. Diosgyor bardzo dobrze dopinguje swoją reprezentację w asyście dwóch bębnów i megafonu, nie zapominając o bardzo częstych pozdrowieniach dla Polski. Biało-czerwoni mogli liczyć na dużą sympatię całej hali. Kilka razy przetoczyło się też głośne „Miszkolc-Bełchatów”. Z innych ekip obecne tylko parę osób z Ferencvarosu Budapeszt. Po meczu (przegranym przez Polaków 1:2) wspólne przybicie piątek kibiców i piłkarzy obu drużyn, po czym wracamy do centrum na piwo. Czas mijał miło na rozmowach na tematy kibicowskie i polityczne, jednak trzeba nam było zbierać się do domu, bo następnego dnia większość z nas szła normalnie do pracy. Podróż powrotna zajęła zaledwie 6 godzin (standard to 8-9) i o 4 nad ranem meldujemy się w Bełchatowie. Podziękowania dla ekipy DVTK! Polak, Węgier dwa Bratanki!
źródło: Bełchatowianie
